سنجش پایداری اجتماعی در نظام های بهره برداری خانوادگی و تعاونی تولید کشاورزی (مورد مطالعه: روستاهای شهر سامن)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 معاون پژوهشی و مدیرگروه پژوهشی مطالعات توسعه کارافرینی و اشتغال پایدار روستایی جهاد دانشگاهی همدان. ایران

2 عضو گروه پژوهشی مطالعات توسعه کارآفرینی واشتغال پایدارروستایی جهاددانشگاهی واحد همدان. ایران

چکیده

پایداری اجتماعی به توانایی جامعه برای حفظ و نگهداری ابزارهای ضروری ایجاد ثروت و رفاه و مشارکت اجتماعی برای گسترش یکپارچگی و انسجام اشاره می­کند. لذا، هدف اصلی این تحقیق، سنجش عوامل پایداری اجتماعی براساس رویکرد سیستماتیک در نظام­های بهره­برداری خانوادگی و تعاونی تولید کشاورزی در روستاهای شهر سامن از استان همدان بود. جامعه آماری تحقیق را بهره­برداران روستاهای شهر سامن که در نظام­های بهره­برداری خانوادگی و تعاونی تولید مشغول به فعالیت بودند، تشکیل دادند. حجم نمونه تحقیق با استفاده از فرمول کوکران در مجموع، 374 نفر بود. به­منظور مقایسه دو نظام بهره­برداری حجم نمونه در هر دو نظام بهره­برداری به­طور مساوی 187 نفر تعیین شد. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه محقق­ساخته بود، که داده­های آن توسط نرم­افزار SPSSv22 و تکنیک TOPSIS مورد تجزیه­و­تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد، در نظام­های بهره­برداری خانوادگی، مؤلفه­های موجودیت و اثربخش­ و در تعاونی­های تولید کشاورزی، مؤلفه­های هم­زیستی و قابلیت سازگاری دارای بیشترین وزن بودند. نتایج ارزیابی با مدل موریس و  TOPSISنیز گویای آن است که هیچ­کدام از مؤلفه­های پایداری اجتماعی در سطح پایدار نمی­باشند. نتایج نمودار عنکبوتی، گویای فاصله بین مؤلفه­ها در دو نظام است. از نظر وزن و میزان وجود، نتایج تحلیل مسیر گویای آن است که متغیرهایی چون میزان سواد، میزان زمین، بعد خانواده، میزان درآمد، میزان استفاد از رسانه­های انبوهی 50 درصد از تغییرات پایدار اجتماعی را در بین این دو نظام تبیین می­کند و بیش­ترین اثر را میزان درآمد دارد.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Aktare. M., Sillero, J.C. & Rubials, D. (2005). Intercropping with cereals reduces Infection is Orobanche crenata in legumes. Crop Protection, 26: 1166 – 1172.
  1. Alexander, W. G. (2009). Cooperation in the European Market Economics, Bombay, Asia Publishing, 2 (10), 540-549.
  2. Asadi, A. & Varmarziari, H. (2010). Sustainability assessment of agricultural systems. Strategic Journal, 19; 40 – 61. (In Farsi).
  3. Arabion, A., Kalantari, K. H., Asadi, A. & Shaban Ali Fami, H. (2010). Assessing the sustainability of wheat cultivation system in Fars province and determining the factors affecting it. Iranian Agricultural Extension and Education Sciences, 5 (2): 17-28. (In Farsi).
  4. Amini Faskhodi, A. & Nouri, S.H. (2011). Evaluation of stability and determination of cultivation pattern of crop systems using nonlinear patterns of mathematical planning. Journal of Agricultural Science and Technology and Natural Resources, Soil and Water Sciences, 15 (55); 99 – 111. (In Farsi).
  5. Badri, S.A; Rokanuddin Eftekhari, AR; Salmani, M and Behmand, D. (2011). The role of agricultural exploitation systems (family) in sustainable rural development (Case study: Qir and Karzin city – Fars province). Human Geography Research, 2(3):33-48. (In Farsi).
  6. Bahahdori Ghezeljeh, M; Zarifian, Sh; Kohestani, H & Kalantari, Kh. (2019). Identifying indicators of economic and social sustainability of small-scale family farming. Iranian Journal of Agricultural Economics and Development Research. 1(2-49): 165-177. (In Farsi).
  7. Barron, L., & Gauntlet, E. (2002, March). WACOSS housing and sustainable communities indicators project. In Sustaining our Communities International Local Agenda 21 Conference, Adelaide (pp. 3-6)
  1. Bossel, H. (1999).Indicators for sustainable development: theory, method, applications ( 138). Winnipeg: International Institute for Sustainable Development.
  2. Brouwer, F. (Ed.). (2004). Sustaining Agriculture and the Rural Environment: governance, policy, and Multifunctionality. Edward Elgar Publishing.
  1. Van Cauwenbergh, N., Biala, K., Bielders, C., Brouckaert, V., Franchois, L., Cidad, V. G. … & Peeters, A. (2007). SAFE—A hierarchical framework for assessing the sustainability of agricultural systems. Agriculture, ecosystems & environment, 120(2-4), 229-242.
  2. Gillies, R. M. (2003). Structuring cooperative group work in classrooms. International Journal of Educational Research, 39(1-2), 35-49. Champko, N. (2006). Cooperatives Group Work. Cambridge: HarvardUniversity.
  3. Eizenberg, E., & Jabareen, Y. (2017). Social sustainability: A new conceptual framework. Sustainability, 9(1), 68.
  4. Fabige, K. (2008(. New approaches to cooperatives and other farmersorganization. Rural Sociology, 3(48): 51-57.
  5. Fici, A. (2013). The European cooperative society regulation. In International handbook of cooperative law (pp. 115-151). Springer, Berlin, Heidelberg.
  6. Leal Filho, W. (2004). Ecological agriculture and rural development in Central and Eastern European countries. IOS press
  7. Hasan, M. N., & Adnan, A. H. (2001). Sustainable development indicator initiatives in Malaysia: Novel approaches and viable frameworks. Institute for Environment and Development (LESTARI) Universiti Kebangsaan Malaysia.
  8. Hayati, D., Ranjbar, Z. and Karami, E. (2010). Measuring agricultural sustainability. Sustainable Agriculture Reviews, 5; 73-100. (In Farsi).
  9. John, L., Adrin, J.R., and Thomas, W.G. (2001). Agricultural Cooperative Managers and Business countries. Journal of Socially Sustainable Development, Environment, Agribusiness, 1 (19), 17-33.
  10. Krishnaraj, M. (2005). Establishment of Rural Cooperatives: An Essential Steps towards Rural Development, Unpublished paper, Institute of Business, Administration, University of Dhaka, pp. 211-230.
  11. Kalantari, Kh. (2002). Regional Development and Planning (Theories and Techniques). Tehran: Khoshbin Publications, 288. (In Farsi).
  12. Kurantin, N. (2005). Enhancing the Process of Economic Growth and Development: A Modified Agricultural and Mining Livelihoods Framework, University of Guelph.
  13. Li D. and Tian, M. 2012. The Empirical Study of Performance Evaluation on the Specialize Cooperative Organizations of Farmers in Sichuan by AHP. Journal of Management and Sustainability. 2(1): 200-209.
  14. Mak, M. Y. & Peacock, C.J. (2011). Social Sustainability: A Comparison ofCase Studies in UK, USA and Australia, 17th Pacific Rim Real EstateSociety Conference, Gold Coast, 16-19 Jan 2011, available on:http://www.prres.net/papers/Mak_Peacock_Social_Sustainability.pdf (July2013).
  15. Motiei Langroudi, S.H.; Rezvani, M.R.; Faraji Sabkbar, H. & Khajeh Shah Koohi, A. 2010. Sustainability analysis of family crop exploitation systems and rural production cooperatives (Case study of Aq Qala city). Iranian Agricultural Economics and Development Research, 42: 323 -333. (In Farsi).
  16. Missimer, M., Robèrt, K. H., & Broman, G. (2017). A strategic approach to social sustainability–Part 1: exploring the social system. Journal of Cleaner Production, 140, 32-41.
  17. Murphy, K. (2012). The social pillar of sustainable development: a literature review and framework for policy analysis. Sustainability: Science, practice and policy, 8(1), 15-29.
  18. McKenzie, S. (2004). Social Sustainability: Towards Some Definitions,Hawke Research Institute, University of South Australia, Working Paper Series, No 27 available on: ttp://www.sapo.org.au/pub/pub241.html (June2013).
  19. Nasrabadi Koohi, M; hamami, A & Abidi, N. (2016). Social Factors Affecting the Trust of Citizens to the Municipal Organizations (Case Study: Municipality of Kashan). Social capital management, 3(3): 369-389. (In Farsi).
  20. Nekouei Naini, SA; Ghanbari, Y & Barqi, H. (2016). Assessing the sustainability of existing exploitation systems in the agricultural sector of Isfahan province (small farmers, rural production cooperatives and agricultural joint stock companies). Journal of Geography and Environmental Sustainability, 20: 39 – 53. (In Farsi).
  21. Nemati, A., Iravani, H & Asadi, A. (2015). Stability analysis of potato cultivation in Bahar plain of Hamadan province. Iranian Journal of Agricultural Economics and Development Research. 45 (3):451-465. (In Farsi).
  22. Neumayer, E. (2005). Analysis of the Human Development Index andSustainability, A constructive, proposal. Ecological Economics, 39(1), 101-114.
  23. Rokanuddin Eftekhari, A. & AghayariHir, M. (2007). Leveling Sustainability of Rural Development (Case Study of Hir Section). Geographical Research, 61: 31-44. (In Farsi).
  24. Rimon, S. (2009), Cooperatives and Rural Development. WashingtonWorld Bank.
  25. Sharifi, A., Rezaei, R & Boroumand, N. (2011). Investigating the Factors Affecting the Sustainability of Greenhouse Cultivation System in Jiroft and Kahnooj Areas, Economic Research and Agricultural Development of Iran. 42 (1): 143 -152. (In Farsi).
  26. Shaban Ali Fami, H; Qarun, Z & Ghasemi, J. 2012. Management of agricultural exploitation systems in Iran. Tehran: Sarva Publications, 318. (In Farsi).
  27. Schindler, J., Graef, F. & Jochen konig, H. (2015). Methods to assess farming sustainability in developing countries. A review. Agronomy for Sustainable Development. 35(3), 1043-1057.
  28. Topchi, b., Rostami, F & Khodabakhshi, A. (2011). Comparison of Irrigated Wheat Production Components of Peasant, Commercial and Cooperative Production Systems in Kurdistan Province. Iranian Agricultural Economics and Development Research, 2: 35-40. (In Farsi).
  29. Vallance, S., Perkins, H.C. & Dixon, J.E. (2011). What is socialsustainability? A clarification of concepts. Geoforum Journal, 42(3), 342-348.
  30. Velten, S., Leventon, J., Jager, N., & Newig, J. (2015). What is sustainable agriculture? A systematic review. Sustainability, 7(6), 7833-7865.
  31. Zhou, Y., & Shao, H. B. (2008). The responding relationship between plants and environment is the essential principle for agricultural sustainable development on the globe. Comptes rendus biologies, 331(4), 321-328.
  32. Zahedi, Sh & Najafi, Gh. (2006). Conceptual Development of Sustainable Development. Teacher Journal, 10: 45 -65. (In Farsi)
تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران
دوره 53، شماره 1
فروردین 1401
صفحه 37-53

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار