سازوکارهای توسعه کارآفرینی پایدار در ساختار و جهت‌گیری‌های یک نظام آموزشی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت آموزش دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران

2 دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران

3 استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران

چکیده

یکی از عوامل محرکه موتور توسعه اقتصادی و اجتماعی در فرایند توسعه جوامع، کارآفرینی است. ضرورت پایداری کارآفرینی به اندازه خود مقوله کارآفرینی اهمیت دارد. امروزه، بر خلاف گذشته با تغییرات روزانه و حتی لحظه به لحظه نیازهای جوامع بشری روبه­رو هستیم و همچنین، یکی از مهم­ترین دغدغه­های مسئولان کشور معضل بیکاری و عدم آموزش مهارت­های کافی به فراگیران می­باشد که بسیار حائز اهمیت است. یکی از مهم­ترین و اساسی­ترین دغدغه مسئولان کشور در سال­های اخیر، بیکاری است که یافتن راه­حل برای این دغدغه حائز اهمیت می­باشد. این موضوع به­طور خاص در بخش کشاورزی که نیروی انسانی جویای کار دانش­آموخته و غیر آن را در خود جای داده است، از اهمیت بیشتری برخوردار است. نظریه­های موجود درباره روابط بین آموزش و پرورش و کارآفرینی می­تواند مثبت و هنجارگرا باشد. رویکردهای مثبت می­کوشد به توزیع روابط مشاهده شده بین آموزش و پرورش و کار و چگونگی تکوین آن­ها بپردازد. برعکس، رویکرد هنجارگرا تمایل دارد که بر روابط بین آموزش و پرورش و کار آن­طور که باید باشد تکیه کند. به این معنی که نظریه­های هنجارگرا بر رویکردی اخلاقی یا معنوی نسبت به این مساله تاکید دارد. در نظریه­های مثبت­گرا که نظریه سرمایه انسانی یکی از آن­ها می­باشد؛ ساده­ترین توضیح را درباره رابطه بین آموزش و پرورش و کارآفرینی ارایه می­دهد. این تحقیق با هدف اصلی شناسایی مهم­ترین شاخص­های توسعه کارآفرینی پایدار در نظام آموزشی و اولویت­بندی مولفه­های آنها شکل گرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی و ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه و جامعه آماری خبرگان بوده که به روش دلفی دو مرحله­ای انجام پذیرفت. جامعه آماری خبرگان شامل کارشناسان و متخصصان و آموزشی بود و روش نمونه­گیری به شیوه غیرتصادفی از هدفمند بود که 12 مصاحبه صورت گرفت. با توجه به نتایج دو مرحله­ای دلفی و اجماع اعضای پانل و رسیدن به اشباع نظری، 80 شاخص از نظر خبرگان مشخص شدند. در بین مولفه­های توسعه کارآفرینی پایدار مولفه­های "عوامل فردی" و "عوامل اقتصادی" بالاترین میانگین (بالاترین اولویت) را دارد و مولفه­های "عوامل فرهنگی" و " عوامل سیاسی" کمترین رتبه (پایین­ترین اولویت) را به خود اختصاص می­دهد. نظام آموزشی که عامل اصلی تربیت نیروی انسانی متخصص می­باشد برای جا نماندن از تغییرات سریع جهانی و بقا و رشد در این عرصه و نیز حل معضل بیکاری باید به سرعت و با هدف گذاری درست حرکت کند.  با توجه به یافتن مولفه­ها و شاخص­هایی توسعه کارآفرینی پایدار، انتظار می­رود نظام آموزشی بتواند با تمرکز بر توسعه کارآفرینی پایدار در راستای یافتن راه­حل­های کاربردی بیکاری،گام­های موثری را بردارد.  

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Abou- Ward, S.H. (2016). New educational services development: framework for technology entrepreneurship education at universities in Egypt. International Journal of Educational Management, 30 (5), 698-717.
  2. Aldrich, H.E. (2011). Heroes, villains, and fools: institutional entrepreneurship, NOT institutional entrepreneurs. Entrepreneurship Research Journal, 1 (2), 2-2.
  3. Başçı. E. S. & Reha Metin, A. (2015). Entrepreneurship Education at Universities: Suggestion for a Model Using Financial Support, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 195, 856 – 861.
  4. Cantu-Ortiz, F. J., Nathalíe, G., Patricia, M. & James, F. (2017). spreading academic entrepreneurship: Made in Mexico, Business Horizons, 60(4), 541-550.
  5. Clauss, T., Kesting, T., Miller, K. & Meerman, A. (2018). Quo Vadis Entrepreneurial
    University? The Need for Multi-Levels of Analysis, International Journal of Technology Management, 77(1-3), 1-8.
  6. Colander, D. (2000). The death of neoclassical economics. Journal of the history of Economic
    Thought    , 22(2), 127-143.
  7. Cristina, M. D. (2016). Promoting Technological Entrepreneurship through Sustainable Engineering Education, Procedia Technology, 22, 1129-1134.
  8. Dalkey, N. (1963). An Experimental Application of the Delphi Method on the use of experts, Management Science, 9(3), 458-467.
  9. Fayolle, A., Guerrero, M., Klofsten, M., Mian, S., Urbano, D. & Wright, M. M. (2017). The
    entrepreneurial university as driver for economic growth and social change: key
    strategic challenges. Technological Forecasting and Social Chang, 141, 149-158.
  10. Gibbs, D. (2009). Sustainability Entrepreneurs, Ecopreneurs and the Development of a Sustainable Economy. Greener Management International, 55, 63-78.
  11. Gür, U., Oylumlu, İ.S., Kunday, Ö. (2017). Critical assessment of entrepreneurial and innovative universities index of Turkey: future directions. Technological Forecasting and Social Chang, 123, 161–168.
  12. Hosseini, M., Hosseini, J. & Soleimanpoor, M. (2010). An Identification and Analysis of Hindering Barriers of Entrepreneurship in Higher Agricultural Education as Perceived by Graduate Students. Iranian Journal of Agricultural Economics and Development, 41 (1), 105-0116, (in Farsi).
  13. Khosravipoor, B. & Monajemzadeh, Z. (2011). Ramin Agricultural and Natural Resources University Graduate Students' Viewpoints about Challenges and Obstacles of Higher Education in Training Entrepreneurship Oriented Graduates. Iranian Journal of Agricultural Economics and Development, 42 (1), 105-0116, (in Farsi).
  14. Lawrence, T., Suddaby, R., & Leca, B. (2011). Institutional work: refocusing institutional
    studies of organization. Management Inquiry, 20 (1), 52–58.
  15. Miller, K., McAdam, R., McAdam, M. (2018). A systematic literature review of university
    technology transfer from a quadruple helix perspective: toward a research agenda. R
    &D Management,     48 (1), 7–24.
  16. OECD (2018). Financing SMEs and Entrepreneurs 2018, London: pub OECD.
  17. Olori, Gloria I. & Olori, Christian N. (2018). Strategies and Challenges for Empowering Youth through Technical Vocational Education and Training Programme in Rivers Stat, Benchmark Journal, 6(1):121-131.
  18. Okoli, c (2004). The Delphi method as a research tool: an example, design concideration and applications. Information and Management, 24, 15 – 29.
  19. Paul, W., Christine, W. & Deborah, S. (2017). Sustainable entrepreneurship: another avenue for family business scholarship? Journal of Family Business Management, 7(1), 122-132
  20. Rowe, G (1999). The Delphi technique as a forcasting tool: Issues and analysis. International Journal of Forcasting, 15, 353-375.
  21. Rezaie, R. & Mirie Karam, F. (2018). The Impact of Entrepreneurial Training Components on Entrepreneurial Skills Development in Agricultural Students (Case Study: University of Tehran). Iranian Journal of Agricultural Economics and Development Research. 49(2), 225-238, (in Farsi).
  22. Spash, C. L. (2012). New foundations for ecological economics. Ecological Economics, 77, 36-
    47.
  23. Swanson. K. K. & DeVereaux, C. (2017). A theoretical framework for sustaining culture: Culturally sustainable entrepreneurship, Annals of Tourism Research, 62, 78–88.
  24. Wakkeea, I., Van Der Sijdeb. P., Christiaan, V. & Karminder, G. (2019). The university's role in sustainable development: Activating entrepreneurial scholars as agents of change, Technological Forecasting & Social Change, 141, 195-205
تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران
دوره 51، شماره 3
پاییز 1399
صفحه 499-512

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار