بررسی نقش ارزش های فردی و اخلاق کسب‌ وکار بر مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی در بنگاه های بخش کشاورزی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران

2 دکترای آموزش کشاورزی، دانشگاه تهران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اخلاق کسب­وکار و ارزش­های فردی مدیران در مسئولیت‌پذیری اجتماعی بنگاه­ها‌ انجام شد. پژوهش با توجه به نظر کارفرما، در پنج استان­ کشور شامل کرمانشاه، فارس، زنجان، مرکزی، کهگیلویه و بویراحمد در میان 150 بنگاه بخش کشاورزی به روش نمونه­گیری تصادفی ساده اجرا شد. داده‌ها توسط پرسشنامه گردآوری شدند. اعتبار محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان در حوزه اخلاق کسب‌وکار و مسئولیت­پذیری اجتماعی شرکتی تأیید شد. به منظور محاسبه قابلیت اعتماد پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. پس از آن داده­ها با استفاده از روش­های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن بود که ارزش‌های فردی بر اخلاق کسب‌وکار (2/0=R) و مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی (12/0=R) اثر مثبت و معناداری داشت. همچنین، اثر اخلاق کسب‌وکار بر مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی (68/0=R) مثبت و معنادار بود. بر اساس نتایج، افزایش آموزش‌های اخلاقی در بنگاه‌ها برای مدیران از قبیل برگزاری دوره‌های اخلاق کسب‌وکار، مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی، اخلاق حرفه‌ای و آشنایی با استانداردهای موجود در بخش کشاورزی پیشنهاد شد.

کلیدواژه‌ها


  1. Alborzi, M. & Yazdanshenas, M., (2007). Corporate social Responsibility and Business ethics in modern quality management. Management culture, 5(15), 5-9. (In Farsi)
  2. Alleyne, P., Cadogan-McClean, C. & Harper, A., (2013). Examining personal values and ethical behavior perceptions between accounting and non-accounting students in the Caribbean. The Accounting Educators’ Journal (XXIII), 47-70.
  3. Delkhamoush, M. T. & Ahmadi mobarake, M., (2013). Culture-specifics in Iranian values: a study in three samples of three generations. Developmental Psychology: Iranian psychologists, 9 (34), 107-127. (In Farsi)
  4. Delkhamoush, M. T., (2012). Schwartz value survey: questionnaire, instruction, scoring key (Persian version). Developmental Psychology: Iranian psychologists, 9 (34), 213-216. (In Farsi)
  5. England, G. W., (1967). Personal value systems of American managers. Academy of Management Journal, 10 (l), 53-68.
  6. Fassin, Y., Van Rossem, A. & Buelens, M., (2011). Small business owner-managers’ perceptions of business ethics and CSR-related concepts. Journal of Business Ethics, 98 (3), 425-453.
  7. Feldman, S., (2007). Moral business cultures: The keys to creating and maintaining them. Organizational Dynamics, 36 (2), 156–170.
  8. Frederick, W., (2006). Corporation, be good! The story of corporate social responsibility. Indianapolis: Dog Ear Publishing.
  9. Fritzche, D. J. & Oz, E., (2007). Personal values influence on the ethical dimension of decision making. Journal of Business Ethics, 75, 335–343. DOI 10.1007/s10551-006-9256-5.
  10. Gharamaleki, A. F., (2007). Ethical organizations in Business. Ghom: Majnoon Publications, 296 p. (In Farsi)
  11. Heidarzadeh Hanzaee, K. & Nasimi, M. A., (2012). A scale of business ethics in Iran. Research Journal of Applied Sciences, Engineering and Technology, 4 (10), 1424-1431.
  12. Hemingway, C. A. & Maclagan, W. P., (2004). Managers’ personal values as drivers of corporate social Responsibility. Journal of Business ethics, 50: 33-44.
  13. IRNA, (2014). Iran has the backwardness in terms of social responsibility index of enterprises. New Code: 81044562 (3843824), time: February 15, 2014. (In Farsi)
  14. Jin, K. G. & Drozdenko, R. G., (2010). Relationships among perceived organizational core values, corporate social responsibility, ethics, and organizational performance outcomes: an empirical study of information technology professionals. Journal of Business Ethics, 92 (3): 341-359.
  15. Joyner, B. E. & Payne, D., (2002). Evolution and Implementation: A Study of Values, Business Ethics and Corporate Social Responsibility. Journal of Business Ethics, 41 (4): 297-311.
  16. Lindner, J. R. & Wingenbach, G. J., (2002). Communicating the handling of non-response error in Journal of Extension research in brief articles.  Journal of Extension, 40 (6). Available at:  http://www.joe.org/joe/2002december/rb1.shtml.
  17. Miller, L. E. & Smith, K. L., (1983). Handling non-response issues. Journal of Extension, 21 (5). Available at: http://www.joe.org/1983september/83-5.a7.pdf.
  18. Omidvar, A., (2008). Extension of corporate social responsibility, Complementary and alternative of policies and tasks of government. Research letter (CSR), 21, 9-88. (In Farsi)
  19. Schwartz, S., (1996). Value priorities and behavior: applying a theory of integrated value systems. Psychology, 8(1): 1-24.
  20. Smith, R. E., (2011). Defining corporate social responsibility: a systems approach f or socially responsible capitalism. M.Sc Thesis, University of Pennsylvania, Philadelphia, Pennsylvania.
  21. Taghizadeh, H. & Soltani Fasghandis, Gh., (2010). Effect of business ethic on corporate social responsibilities.  Ethics in Sciences & Technology, 3 & 4, 94-104. (In Farsi)
  22. Turker, D., (2008). Measuring corporate social responsibility: a scale development study. Journal of Business Ethics, 85 (4): 411-427.
  23. Valentine, S. and Fleischman, G., (2008). Ethics programs, perceived corporate social responsibility and job satisfaction. Journal of Business Ethics, 77 (2): 159-172.
  24. Wang, L., (2011). Factors affecting perceptions of corporate social responsibility implementation: an emphasis on values. Dissertations Forestalls 130, Department of Forest Sciences, Faculty of Agriculture and Forestry, University of Helsinki. 107p. http://www.metla.fi/dissertationes/df130.htm
  25. World Business Council for Sustainable Development., (2000). Corporate social responsibility: making good business sense. World Business Council for Sustainable Development: Geneva.
  26. World Economic Forum., (2013). The Global Competitiveness Report 2013-2014. The Global Competitiveness and Benchmarking Network: Geneva, 569 p.

World Economic Forum., (2014). The Global Competitiveness Report 2014-2015. The Global Competitiveness and Benchmarking Network: Geneva, 565 p.