تحقیقات یکی از سیاست‌های مهم دولت‌ها و راهبردی مناسب برای افزایش تولید و عرضة محصولات کشاورزی است. در این پژوهش، افزون بر ارزیابی اقتصادی تحقیقات کشاورزی و تعیین بازده تحقیقات موجود، سطح بهینة مخارج تحقیقات در تحقیقات کشاورزی تعیین و ارزیابی شد؛ بنابراین با رویکردی تلفیقی از تحلیل پیش و پس از اجرای سیاست تحقیقات با استفاده از الگوی بهینه‌یابی برنامه‌ریزی ریاضی به تعیین و ارزیابی سطح بهینة مخارج تحقیقات کشاوری ایران در سالهای 1346-1386 پرداخته شده است. برآورد مخارج تحقیقات بهینه نشان می‌دهد که به طور متوسط بودجة تحقیقات بهینه نسبت به بودجة تحقیقات موجود برای این دوره 5/23 درصد و عرضة بهینه 4/14 درصد از عرضة موجود بیشتر است. نتایج نشان می‌دهد که میزان بازده داخلی برای تحقیقات موجود 12/29 درصد است. این در حالی است که وضعیت مخارج تحقیقات اضافی نسبت به مخارج تحقیقات موجود 35/38 درصد است.
)