هدف از انجام این پژوهش شناسایی چالشها و مشکلات بیکاری دانش‌آموختگان کشاورزی و ارائة راهکارهای موجود در این زمینه است. اطلاعات مورد نیاز با روش کمی- کیفی یعنی با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه جمع‌آوری شده است. روایی صوری پرسشنامه را استادان مجرب مرتبط با رشتة کشاورزی تأیید کردند. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ سنجیده شد و 91 درصد به دست آمد. جامعة آماری تحقیق از دو بخش دانشجویان و اعضای هیئتعلمی دانشکدة کشاورزی تشکیل شده‌اند. از جامعة اول پس از تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 90 دانشجو انتخاب شد. از جامعة دوم نیز 25 نفر انتخاب و نظرهای آن‌ها به صورت کیفی بررسی و تحلیل شد. در تحلیل داده‌های کمی از روش تحلیل عاملی و در تحلیل داده‌های کیفی از روش تکرار موضوعات مشترک در متن (KWIC) استفاده شده است. نتایج نشان داد آسیب‌های بیکاری دانش‌آموختگان کشاورزی را می‌توان در هفت عامل طبقه‌بندی کرد که عبارتند از: آسیب‌های مرتبط با دولت، آسیب‌های مرتبط با بازار کار، آسیب‌های مرتبط با نظام آموزش کشاورزی، آسیب‌های مرتبط با استادان کشاورزی، آسیب‌های مرتبط با نحوة آموزش و یادگیری، آسیب‌های مرتبط با دانشجویان کشاورزی و آسیب‌های مرتبط با نبود اطلاع‌رسانی و مشاورة دانش‌آموختگان کشاورزی. برخی راهکارهای ارائه شده دربارة بهبود اشتغال دانش‌آموختگان عبارتند از: تأکید بر فعالیتهای عملی و کاربردی کشاورزی، بهبود کیفیت تدریس استادان کشاورزی، تقویت فعالیتهای مختلف دانشجویی، سرمایه‌گذاری و سیاستهای حمایتی و تشویقی در بخش کشاورزی و حمایت بازار کار در بهکارگیری دانش‌آموختگان کشاورزی.
)