بررسی نقش عوامل ترویجی بر پذیرش فناوری‌های مدیریت تلفیقی آفات در میان شالیکاران شهرستان ساری

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران

2 استاد دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران

3 دانشیار دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران

چکیده

هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش سازه های ترویجی (سابقه آشنایی با خدمات ترویجی، میزان شرکت در کلاس‌های آموزشی- ترویجی، میزان شرکت در برنامه‌های مدرسه در مزرعه کشاورز (FFS)، میزان تماس با مروج کشاورزی) بر پذیرش فناوری های IPM در میان شالیکاران شهرستان ساری بود. پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل تمامی شالیکاران روستاهای 5 بخش شهرستان ساری بود. نمونه گیری به روش طبقه‌ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 260 نفر تعیین گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ای بوده که روایی (صوری و محتوایی) آن بر اساس نظر جمعی از کارشناسان جهاد کشاورزی شهرستان ساری و اعضای هیأت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران تأیید گردید و پایایی پرسشنامه با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ (بالاتر از 7/0) تأیید گردید. مطابق یافته ها، همبستگی مثبت و معنی داری بین سابقه آشنایی پاسخگویان با خدمات ترویجی، میزان شرکت در کلاس‌های آموزشی- ترویجی و برنامه‌های FFS و تعداد تماس‌های ترویجی در ارتباط با IPM با میزان بکارگیری فناوری های IPM وجود داشت. شالیکارانی که در کلاس‌های آموزشی- ترویجی و برنامه‌های FFS شرکت کرده بودند در مقایسه با آنهایی که در این کلاس‌ها شرکت نداشتند در ارتباط با میزان بکارگیری فناوری‌های IPM از سطح بالاتری برخوردار بودند.
تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران
دوره 43، شماره 3 - شماره پیاپی 3
مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران
مهر 1391
صفحه 435-446

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار