تحقیق حاضر با هدف سنجش تمایل روحانیون برای مشارکت در برنامههای آموزشی و ترویجی کشاورزی و منابع طبیعی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل دو هزار روحانی بودند که در امر تبلیغ و فرهنگسازی کشاورزی و منابعطبیعی فعال بودند که از بین آنها با استفاده از فرمول کوکران تعداد 260 نفر به صورت طبقهای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات پرسشنامه میباشد که بر مبنای تئوری رفتار برنامهریزی شده طراحی شده است. دادهها با استفاده از مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. یافتههای تحقیق حاکی از آن بود که بین نگرش، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتار ادراک شده (خودکارآمدی) روحانیون با میزان تمایل برای مشارکت در برنامههای آموزشی و ترویجی منابع طبیعی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. در مجموع این سه متغیر 3/81 درصد از واریانس متغیر تمایل را تبیین میکنند. همچنین اصلاح مدل منجر به معنیداری رابطه بین هنجارهای ذهنی و کنترل رفتار ادراک شده روحانیون شد. بر اساس یافته های تحقیق، روحانیون برای مشارکت در برنامه های آموزشی و ترویجی کشاورزی و منابع طبیعی از خود تمایل نشان داده و حاضرند در این گونه برنامه ها مشارکت کنند. بنابراین، پیشنهاد می شود تا دفتر نمایندگی ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی و سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری با پیش بینی تمهیدات لازم و تهیه دستورالعمل و آیین نامه های مربوطه، زمینه مشارکت مؤثر روحانیون در برنامه های آموزشی و ترویجی را فراهم آورند.
عباسی, عنایت, & اکبری, مرتضی. (1391). بررسی تمایل روحانیون برای مشارکت در برنامههای آموزشی و ترویجی کشاورزی و منابعطبیعی. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 42-2(3), 467-479. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24819
MLA
عنایت عباسی; مرتضی اکبری. "بررسی تمایل روحانیون برای مشارکت در برنامههای آموزشی و ترویجی کشاورزی و منابعطبیعی", تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 42-2, 3, 1391, 467-479. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24819
HARVARD
عباسی, عنایت, اکبری, مرتضی. (1391). 'بررسی تمایل روحانیون برای مشارکت در برنامههای آموزشی و ترویجی کشاورزی و منابعطبیعی', تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 42-2(3), pp. 467-479. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24819
VANCOUVER
عباسی, عنایت, اکبری, مرتضی. بررسی تمایل روحانیون برای مشارکت در برنامههای آموزشی و ترویجی کشاورزی و منابعطبیعی. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 1391; 42-2(3): 467-479. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24819