هدف از پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر بر پراکنش و تقطیع اراضی کشاورزی از یکسو و از سوی دیگر بررسی موانع اجرای طرح یکپارچه‌سازی اراضی کشاورزی و ارایه راه‌کارهای مناسبی برای ساماندهی اراضی خردشده، در شهرستان شیروان و چرداول می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش را بهره‌برداران بخش کشاورزی ساکن در شهرستان شیروان و چرداول تشکیل می‌دهند (9250=N). حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برآورد گردید و به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تعداد 130 نفر انتخاب شد. ابزار تحقیق پرسش‌نامه بود. روایی و پایایی آن با انجام پیش‌آزمون و تحلیل داده‌های پرسش‌نامه مذکور و محاسبه ضریب KMO (815/0) و ضریب آلفای کرونباخ (715/0) مورد تأیید قرار گرفت. به‌منظور توصیف کیفی متغیر دیدگاه پاسخگویان در مورد یکپارچه‌سازی اراضی از روش فاصله‌ی انحراف معیار از میانگین استفاده شد. متغیرهای مورد مطالعه در چهار عامل اقتصادی، اجتماعی ـ فرهنگی، فیزیکی و کاربری گروه‌بندی شدند. این چهار عامل 61/75 درصد واریانس عوامل تعیین‌کننده پراکنش و تقطیع اراضی در منطقه مورد مطالعه را تبیین می‌نمایند. نتایج نشان داد که عامل فیزیکی (وسعت اراضی، متوسط اندازه قطعات خانوار و جاده‌های سنتی بین مزارع) مهم‌ترین عامل قطعه‌قطعه شدن اراضی در منطقه مورد مطالعه است.
جمشیدی, علیرضا, تیموری, مصطفی, & جمشیدی, معصومه. (1391). بررسی عوامل موثر بر پراکنش اراضی زراعی در شهرستان شیروان و چرداول و ارایه راه‌کارهای مناسب برای ساماندهی آنها. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 42-2(3), 367-378. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24810
MLA
علیرضا جمشیدی; مصطفی تیموری; معصومه جمشیدی. "بررسی عوامل موثر بر پراکنش اراضی زراعی در شهرستان شیروان و چرداول و ارایه راه‌کارهای مناسب برای ساماندهی آنها", تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 42-2, 3, 1391, 367-378. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24810
HARVARD
جمشیدی, علیرضا, تیموری, مصطفی, جمشیدی, معصومه. (1391). 'بررسی عوامل موثر بر پراکنش اراضی زراعی در شهرستان شیروان و چرداول و ارایه راه‌کارهای مناسب برای ساماندهی آنها', تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 42-2(3), pp. 367-378. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24810
VANCOUVER
جمشیدی, علیرضا, تیموری, مصطفی, جمشیدی, معصومه. بررسی عوامل موثر بر پراکنش اراضی زراعی در شهرستان شیروان و چرداول و ارایه راه‌کارهای مناسب برای ساماندهی آنها. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 1391; 42-2(3): 367-378. doi: 10.22059/ijaedr.2012.24810
)
