الگوی بهینه و پایدار مصرف منابع آب در بخش کشاورزی (مطالعه موردی: دشت کبودرآهنگ همدان)

نویسندگان

1 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر

2 استاد گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تهران

3 دانشیار گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تهران

چکیده

نگاهی به گذشته نشان می‌دهد که مشکل کم‌آبی همواره درکشور ایران وجود داشته و این مسئله مربوط به نسل یا دوره‌ای خاص نمی‌باشد. لذا، توجه به مصرف بهینه از منابع و حرکت در راستای بهره‌برداری پایدار از منابع موجود، ضروری است. در این تحقیق تاثیرات دو هدف تامین پایداری مصرف منابع آب و بهینه سازی مصرف بین دوره‌ای این منبع بر الگوی کشت زارعین با استفاده از یک الگوی برنامه‌ریزی ریاضی چند دوره ای برای 5 دوره آتی برای دشت کبودرآهنگ همدان استخراج گردیده است. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که استفاده از روش‌های مدرن آبیاری در منطقه تا حد زیادی می‌تواند مشکل کمبود منابع آبی را حل نموده و آب لازم در جهت کشت زمین‌های آبی منطقه را فراهم نماید. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد روش‌های نوین آبیاری ارزش حال درآمدها و برگشتی به منابع آب را در تمام الگوها افزایش خواهد داد. ضمن آنکه، محدود‌کننده‌ترین عامل تولیدی در منطقه مورد مطالعه منابع آبی بوده و ارزش این نهاده در الگوهای حداکثر سازی ارزش افزوده همواره بیشتر از الگوهای حداکثر سازی درآمد ناخالص می باشد.

کلیدواژه‌ها