1
دانش آموخته دانشگاه تهران و استادیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
2
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
چکیده
تحقیق حاضر با هدف تعیین مؤلفه‌های ترویج بازاریابی گل و گیاهان زینتی به صورت پیمایشی در کل کشور انجام شد. جامعه آماری آن دو گروه بودند: 1) گلکاران استانهای تهران، مرکزی، گیلان، خوزستان و خراسان رضوی به تعداد 4920 نفر که از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای متناسب با حجم تعداد 234 نفر انتخاب شدند؛ 2) کلیه کارشناسان شاغل در ادارات ترویج کشاورزی در سطوح مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان تا مراکز ترویج و خدمات جهاد کشاورزی دهستانهای استانهای یاد شده که به روش سرشماری تعداد 69 کارشناس به عنوان نمونه تحقیق تعیین شدند. ابزار تحقیق دو پرسشنامه متفاوت برای گلکاران و کارشناسان بود. یافته‌های تحقیق نشان داد که از نظرگلکاران مؤلفه‌های ترویج بازاریابی شامل تسهیل تعامل و ارتباطات بین اجزای دخیل در فرآیند بازاریابی، توانمندسازی گلکاران، بهبود کنشگری گلکاران در بازار، ضرورت انجام تبلیغات، تقویت و تجهیز گلکاران، مدیریت تولید و فروش محصول، ارتقاء شناخت گلکاران از مبانی و اصول بازاریابی، مدیریت فرصت‌های بخش خصوصی و مدیریت اطلاعات بازاریابی است و از نظر کارشناسان ترویج این مؤلفه‌ها شامل حمایت از گلکاران، مدیریت تسهیل تبادل اطلاعات بازاریابی، توسعه توان تأثیرگذاری گلکاران بر بازار، ارتقاء درک عملی گلکاران از بازاریابی، توانایی انجام مطالعات سازگاری- اکتشافی، شناخت منابع مؤثق اطلاعات بازاریابی، کمک به اتخاذ تصمیم‌های راهبردی و ظرفیت‌سازی علمی در رابطه با بازاریابی می‌باشد.
یادآور, حسین, حجازی, یوسف, حسینی, سید محمود, & صالح, ایرج. (1389). تعیین مؤلفه‌های ترویج بازاریابی گل و گیاهان زینتی. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 41-2(4), 513-522.
MLA
حسین یادآور; یوسف حجازی; سید محمود حسینی; ایرج صالح. "تعیین مؤلفه‌های ترویج بازاریابی گل و گیاهان زینتی". تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 41-2, 4, 1389, 513-522.
HARVARD
یادآور, حسین, حجازی, یوسف, حسینی, سید محمود, صالح, ایرج. (1389). 'تعیین مؤلفه‌های ترویج بازاریابی گل و گیاهان زینتی', تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 41-2(4), pp. 513-522.
VANCOUVER
یادآور, حسین, حجازی, یوسف, حسینی, سید محمود, صالح, ایرج. تعیین مؤلفه‌های ترویج بازاریابی گل و گیاهان زینتی. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران, 1389; 41-2(4): 513-522.
)
