بی‌شک، تمامی دنیای ما انسان‌ها در عصر کنونی به نظام‌های زنده یا هوش انسان وابسته است که در حال دگرگونی و نوآوری شگرفی است که با ظهور تکنولوژی‌های نو به گونه‌ای ناباورانه دستخوش دگرگونی وصف ناپذیری خواهد شد. موجی از فناوری ما را در بر می‌گیرد که به ما امکان خواهد داد زندگی را مهندسی کنیم.
این موج با دو فناوری محوری تعریف می‌شود: هوش مصنوعی و زیست‌شناسی مصنوعی[1]. این دو فناوری در کنار هم فردایی برای جامعه بشری خواهند ساخت که تاکنون ندیده‌ایم. این موج، چالشی بسیار بزرگ می‌آفریند که سرنوشت قرن بیست و یکم را رقم خواهد زد و تاریخ انسان را وارد یک نقطه عطف سرنوشت‌ساز می‌کند. یعنی آینده ما به این دو فناوری وابسته است و همزمان توسط آن‌ها تهدید می‌شود و نیز بدون دستاوردهای این موج فناوری، ما در معرض خطر و ناامنی هستیم. مهار(کنترل، محدود یا متوقف کردن) این موج به نظر شدنی نیست. به راستی، پرسش این است که آیا این موج را نمی‌توان مهار گرد؟ اگر مهار نشدنی است، پیامد آن چیست؟
هوش مصنوعی را می‌توان فناوری یا نظامی دانست که می‌تواند توانایی‌های انسان را تقلید کند و در نهایت در تمامی ابعاد از آن فراتر رود. چنین نظامی از پردازش موازی ابررایانه‌ها و منابع عظیم داده‌های جدید اینترنت بهره خواهد گرفت.
)